PASTHËNIE

O rob i Allahut, Allahu e ka të hapur derën e teubes, a mendon të strehohesh? Ja se çka thotë Pejgamberi alejhi selam: “Vërtet, teubeja ka një derë, dy krahët e së cilës ja­në të gjerë sa lindja dhe perëndimi (sipas një versioni tje­tër: Gjërësia e saj është sa shtatëdhjetë vite ecje). Nuk mbyllet derisa të lindë Dielli nga perëndimi.”

Transmeton Taberaniu.

Sipas një hadithi tjetër, Allahu thërret: “O robërit e Mi, ju bëni gjynahe natën dhe ditën, e Unë (mund) t’i fal të gjitha gabimet. Kërkoni falje prej Meje që t’u fal juve.”

Transmeton Muslimi.

 A ke bërë istigfar?!

Allahu e zgjat Dorën natën që t’ia falë njeriut gabimet e ditës. Dhe e zgjat Dorën ditën që t’ia falë njeriut gabimet e natës. Allahu e do atë që kërkon falje, a je drejtuar me fal­je kah Ai?

Për Allahun, janë shumë të ëmbla fjalët e të penduarit kur thotë:

“Të lutem Ty me Madhërinë Tënde dhe përulshmërinë ti­me. Nëse nuk më mëshiron, të lutem, me fuqinë Tënde dhe do­bësinë time dhe me panevojshmërinë Tënde ndaj meje dhe nevojën time të madhe ndaj Teje. Ja ku është balli im (aludon në sexhde) me gënjeshtrat dhe gabimet e mia para Te­je. Robër përveç meje Ti ke shumë, përveçse unë nuk kam zotë­ri tjetër përveç Teje. Nuk kam strehim dhe shpëtim pos në Ty. Të lutem me lutjen e të ngratit dhe të përulem me për­uljen e të nënshtruarit duarthatë. Të lutem me lutjen e të frikësuarit të verbër dhe me lutjen e atij që e ka përulur qa­fën për Ty, e ka lëshuar përdhe hundën për Ty, i janë për­lo­tur sytë për Ty dhe e ka nështruar zemrën për Ty.”

Thellohu në tregimin e mëposhtëm dhe në urtësinë e tij sa i përket teubes:

“Tregohet se nje njeri i devotshëm duke ecur rrugës pa një derë që u hap. Nga ajo doli një fëmijë duke qarë dhe duke kërkuar ndihmë. Pas tij shkonte nëna e tij duke e ndje­kur, derisa e përzuri. Ia mbylli derën para syve të tij dhe u kthye. Fëmija shkoi jo fort larg e pastaj u ndal dhe mendoi. Pa se nuk ka strehim përveçse në shtëpinë e tij prej nga edhe doli, pa se askush nuk kujdeset për të, veçse nëna e tij. U kthye me zemër të thyer dhe të pikëlluar. Kur u kthye, derën e gje­ti të mbyllur. Atëherë u shtri para derës e faqja e tij prekte pra­gun, kurse gjumi e zuri duke i rrjedhur lotët një pas një. Pas një kohe doli nëna e tij; kur e pa në këtë gjendje, hodhi veten mbi të dhe e shtrëngoi fort. Filloi ta puthë dhe të qajë duke thënë: “O biri im, ku mund të shkosh pa nënën dhe kush të ndihmon veç meje? A të kam thënë mos më kundër­shto dhe mos më detyro të të dënoj e të veproj kun­dër na­tyrës që ma dha Allahu, me mëshirë dhe dashuri ndaj teje?” Pastaj e mori dhe hyri brenda. Por, Pejgamberi alejhi selam thotë: Allahu është më i Mëshirshëm ndaj robërve të Vet se kjo nënë ndaj fëmijës së saj.”

Transmeton Muslimi

Ku është mëshira e nënës në krahasim me mëshirën e Allahut, e cila ka përfshirë çdo gjë? Allahu gëzohet kur robi i drejtohet me teube Atij. Ne nuk guxojmë ta marrim nëpër këmbë të mirën e Allahut, i Cili gëzohet për pendimin e robit të Vet më tepër sesa një njeri që, gjatë udhëtimit të tij në një vend të shkretë, ndalet në një vend të pasigurt, ndër-kohë që me vete ka kafshën (bartësen) në të cilën gjendet ushqimi dhe pija e tij. U ndal të pushojë nën hijen e një peme. Koka iu përkul dhe bëri një gjumë nën këtë pemë. Kur u zgjua, pa se kafsha e tij e kishte lënë dhe filloi ta kërkojë. Iu ngjit një kodrine që të shikojë, por nuk pa gjë, pastaj iu ngjit tjetrës, por edhe nga ajo nuk pa gjë. Kur nga lodhja e kaploi vapa dhe etja, tha: “Do të kthehem te vendi ku isha dhe do të shtrihem aty derisa të vdes.” Iu kthye pemës dhe u shtri nën hijen e saj i mërzitur dhe i pashpresë për kafshën e tij. Deri­sa ishte i shtrirë, rastësisht ngriti kokën, kur: kafsha i qën­dronte para syve duke tërhequr frerët e veta. Mbi te ishin edhe ushqimi edhe pija, e ai e kapi për freri. Pra, Allahu gëzohet më tepër për teuben e besimtarit sesa ky njeri për kafshën dhe ushqimin e tij. (Hadithi i vërtetë)

Dije vëlla i dashur, se kur i penduari i sinqertë është me Allahun, gjynahu i tij i shkakton thyerje në zemër dhe turp para Tij, kurse dënesja (nga dhimbsuria dhe lotët) e të pen­duarit është e dashur te Zoti i Gjithësisë.

Derisa robi besimtar i ka vënë gjynahet e tij në dritë të syve dhe i përjeton me keqardhje dhe pendim, gjynahet e tij do te zëvendësohen me adhurim dhe vepra të mira, aq sa ndoshta edhe shejtani thotë: “Ah i mjeri unë, më mirë do të ishte sikur mos ta kisha futur në këtë gjynah!” Andaj edhe disa të penduar bëhen më të mirë pas gjynahut.

Allahu nuk heq dorë nga robi i vet asnjëherë, nëse ai i drejtohet dhe pendohet para Tij. Të marrim shembull një dja­lë që ka jetuar nën prehërin e babait të tij, me të gji­tha të mirat si në ushqim, veshmbathje dhe edukatë, dhe babai i tij është përpjekur për të gjitha nevojat. Një ditë ba­bai e dërgon për një nevojë të tij. Në rrugë i del një gra­bit­qar dhe e robëron. E merr me vete dhe e dërgon në ven­din e tij. Atje fillon të sillet shumë keq me të saqë fillon edhe ta rrahë. E ky gjithmonë kujtonte sjelljen e mirë të ba­bait dhe, sa herë që i kujtohej edukata dhe mirësitë e tij, nga zemra i shpërthente pikëllimi dhe mërzia.

Sa ishte nën robërinë e këtij grabitqari, prej të cilit edhe e priste edhe fundin, ktheu shikimin kah vendlindja e tij kur pa se babai po i afrohet afër. Atëherë vrapoi dhe e përqafoi shtrëngueshëm duke kërkuar ndihmë: “O baba! O baba! Shihe birin tënd në çfarë gjendje është!” Lotët i ridhnin gurrë mbi faqet e babait të tij nga përqafimi, kurse armiku po i afrohej për ta marrë. Kur e pa atë, filloi ta shtrëngojë babain e tij edhe më tepër dhe nuk e lëshonte.

Çka mendon, a mund t’ia dorëzojë prindi birin e vet gra­bit­qarit në këtë situatë dhe të ndahet prej tij?! Kurrsesi! E çka mendon atëherë për Atë që është më i mëshirshëm me robin e Tij sesa babai me birin e tij apo nëna me birin e saj. Lum ai rob që vrapon kah Zoti i tij e ikën nga armiku dhe në derën e Tij qëndron i kërrusur me ballë të pluhuro-sur nga dheu i pragut, e duke qarë para Tij thotë: “O Allah, mëshi­roje atë që nuk ka mëshirues tjetër përveç Teje; ndihmës tjetër përveç Teje; strehues tjetër përveç Teje; dhe kujdestar tjetër përveç Teje! Ky është i gjori, i varfëri dhe lutësi Yt. Ti je mbrojtësi i tij dhe me Ty është lumturia e tij. S’ka kush që e strehon dhe e shpëton veç Teje!”

Eja t’u bashkangjitemi veprave të mira dhe shpërbli-meve të mëdha. Eja t’i shoqërojmë besimtarët e sjellshëm dhe të mo­ralshëm le të jemi syçelë e mos të çalojmë pasi të drej­to­hemi dhe mos të humbasim pasi të udhëzohemi.

Paqja, mëshira dhe bekimi i Allahut qoftë përherë me ju!

pregaditi: Stafi www.Riniaislame.com  Allahu xh.sh ju shperbleft