ATA MË KËRCËNOHEN!

Dëshiroj të pendohem, porse shokët e mi të më­parshëm më kërcënohen se do t’i nxjerrin në shesh marrë­zitë e mia dhe do t’i përhapin fsheh­tësitë e mia në masë. Ata kanë fotografi dhe dëshmi, e unë kam frikë për autoritetin tim. Unë jam tepër i shqetësuar!

Atij i themi: Luftoji bashkëpunëtorët e shejtanit, se kurthi i tyre është e dobët. Këto janë vetëm presione nga ndih­më­sit e Iblisit. Ata të grumbullohen, por para sab­rit dhe këm­bëngulësisë së besimtarit shumë shpejt shpërndahen dhe shkatërrohen.

Dije se, nëse vazhdon të ecësh me ta dhe u nënsh­tro­­hesh dëshirave të tyre, ata do të tubojnë edhe më shu­më material kun­dër teje. Ti kështu do të jesh i dështuar, si në fillim ashtu edhe në fund. Atëherë, pra, mos i dë­gjo ata dhe kërko ndih­më prej Allahut kundër tyre dhe thuaj: “Më mjafton mua Allahu; sa ndihmëtar i mirë është Ai.” Resulull -llahu, kur frikësohej nga të këqi­jat e një populli, thoshte: “O Allah, ne t’i lëmë Ty qafat e tyre dhe të kërkojmë ndih-më nga të këqijat e tyre.”

 Transmeton Ahmedi dhe Ebu Davudi

Vërtet rasti është shumë i vështirë. Keqbërësi lajmëron në telefon besimtaren e gjorë dhe të penduar dhe i thotë: “I kam incizuar bisedat e tua, gji­thash­tu kam edhe fo­tografi të tuat. Nëse nuk pranon të da­lësh me mua, do të të posh­tëroj te familja.” Vër­tet këto fjalë janë prekëse, pran­daj edhe gjendja e saj nuk mund të nëpërkëmbet.

Shiko, se çfarë lufte zhvillojnë bashkëpunëtoret e shej­tanit me të penduarit nga radhët e këngëtarëve dhe kën­gë­tareve, aktorëve dhe aktoreve. Ata publikojnë produk­sionet më të marra të tyre, si në media ashtu edhe në treg, me qëllim presioni dhe luf­te psikike. Por mos të harrojmë se Allahu është me tak­valitë dhe teubexhitë. Ai është edhe kujdestar i be­simtarëve. Nuk i nënçmon dhe nuk i lë të vetëm. Çdo rob që i është mbështetur Allahut, as­një­herë nuk ësh­të poshtëru-ar. Dije se pas çdo vështërsie ka leh­­të­sim dhe pas çdo ngushtësie ka lirim.

Vëlla i dashur, për ty po paraqesim një tregim të prek­shëm, që dëshmon qartë për atë që themi. Ky është tregimi i sahabit të ndershëm Murthid bin Ebi Murthid El Ganevi, i cili ka flijuar duke i mbartur muslimanët e do­bët fshehurazi prej Mekës në Medine.

“Ka qenë një nje­ri që quhej Murthid bin Ebi Murthid. Ai iu mbarte robërit prej Mekës dhe i çonte në Medine. Ndërsa në Mekë ka qenë një femër lavire, që quhej Anaka, të cilën ai e kishte shoqe. Ai i kishte premtuar një njeriu nga robërit e Mekës se do ta dër­gonte në Medine. Rastin e tij ai e rrëfen kështu: “Duke ecur rru­gës arrita deri te një strehë e një muri të Mekës, në një natë plot hënë. Në moment erdhi Anaka. Ajo vërejti errësirën e hijes sime përskaj murit dhe filloi të vijë drejt meje. Kur u afrua afër, më njohu dhe tha: “Murthidi?!” Iu përgjigja: “Po, Murthidi.” Ajo më tha: “Mirë se ke ardhur, eja dhe buaj tek ne sonte.” Unë i thashë: “O Anaka, Allahu e ka ndaluar zinanë.” Atëherë klithi: “O banorët e çadrave, ky njeri është duke transportuar robërit tuaj!” Menjëherë filluan të më ndjekin tetë veta e unë ia mësyva Mandemit (kodër e njohur te njëra nga hyrjet e Mekës) dhe u ndala te një shpellë, duke hyrë brenda. Ata m’u afruan aq shumë, saqë për pak preknin kokën time. Por, Allahu i qorroi e pastaj u kthyen. Iu kthe­va shokut tim dhe fillova ta mbaj. Ishte shumë i rëndë. E afrova te një vend më i sigurtë, ia zgjidha prangat dhe e mbajta ashtu i lodhur derisa arrita në Medine. Shkova te Pejgam­beri alejhi selam dhe i thashë dy herë: “Pejgamber i Allahut, dua të marto-hem me Anakën.” Pejgamberi heshti dhe nuk u përgjigj, derisa zbriti ajeti: “Laviri nuk do të duhej të martohej me tjetërkë vetëm se me ndonjë lavire ose idhujtare, edhe lavirja, me të nuk do të duhej të martohet kush, vetëm se ndonjë lavir ose idhujtar.” (Nur: 3)

Atëherë Pejgamberi alejhi selam tha: “O Murthid, zinaqari nuk marton kë përveç zinaqares apo mushrikes dhe zinaqarja nuk marton kë përveç zinaqarit apo mushrikut, prandaj edhe mos u marto  me të.”

 Transmeton Tirmidhiu

A e sheh se si Allahu i mbron ata të cilët besojnë dhe si është në anën e bamirësve?

Edhe nëse të ndodhë më e keqja, së cilës i frikësohesh, dhe të zbulohen disa gjynahe, aq sa çështja kërkon sqarim, sqarojua qëndrimin tënd të tjerëve. Thuaju. “Po, vërtet kam qe­në gjynahqar e tani jam penduar tek Allahu. Tani, çka dë­shi­roni prej meje?!”

Ta kemi parasysh të gjithë, se turpi i vërtetë ësh­të ai që do të zbulohet para Allahut në Ditën e Kija­metit, Ditën e përçmimit të madh, jo para njëqind apo dyqind, një mijë apo dy mijë, por në dëshminë e të gji­tha krijesave, mela­ikeve, xhinëve dhe njerëzve prej Ade­mit e deri te njeriu i fundit.

Ejani të kthehemi së bashku te duaja e Ibrahimit alejhi selam:

 “Mos më turpëro ditën kur do të ringjallemi. Ditën kur nuk bën dobi as pasuria as fëmijët. (Ka dobi) vetëm ai që i paraqitet Allahut me zemër të shëndoshë.” (Shuara: 87-89)