GJYNAHET MA NGULFASIN JETËN

Mund të thuash: “Unë kam bërë shumë gjynahe dhe jam penduar tek Allahu. Por gjynahet e mia më mun­dojnë. Kujti-mi i veprimeve të mia të mëpar­sh­me ma ngulfat jetën, ma vrazhdësojnë shtratin, ma braktisin gjumin dhe ma prishin qetësinë. Cila është më­nyra që të qetësohem?”

Të them or vëlla i dashur: Këto ndjenja janë she­njat e pendimit të sinqertë dhe kjo pra është thelbi e teubes së vërtetë. Pendimi është teube. Shikoje atë që ka kaluar me syrin e shpresës. Me shpresë se Allahu do të të falë ty. Mos u dëshpëro dhe mos i ul duart nga rahmeti i Allahut, sepse Ai thotë: “Askush nuk e humb shpresën në mëshirën e Zotit të vet, përveç aty­re që janë të humbur.” (Hixhr 56)

Ibni Mes’udi (radijAllahu anhu) ka thënë: “Më i madhi gjynah është: t’i bësh ortak Allahut; të sigu­ro­hesh nga ndësh­kimi i Allahut; t’i ulësh duart nga rah­meti i Allahut; të dyshosh në faljen e Allahut.”

Transmeton Abdur-Rezaku

Besimtari ecën rrugës së Allahut mes frikës dhe shpre­sës. Por ndonjëherë e mund njëra anë: kur bën gjy­nah, anon më shumë nga frika. Frika e dety­ron të pendohet. E kur pendohet, anon nga shpresa. Shpre­sa e detyron të kërkojë falje nga Allahu.