SI TË VEPROJ KUR BËJ GJYNAH?

Mund të thuash: Nëse bëj ndonjë gjynah, si të pen­do­hem nga ai menjëherë? A ka ndonjë punë që duhet bë­rë pas teubes në moment?

Përgjigjja është kjo: Pas braktisjes së gjynahut, du­het të bëhen dy gjëra:

E para: Pendimi me zemër, vendosja për moskthim. Ky është rezultat i frikës ndaj Allahut.

E dyta: Aktivizimi i trupit me mirësi të ndryshme, në mesin e tyre edhe me namazin e teubes, ndërsa teksti i tij është si vijon:

Transmetohet nga Ebu Bekri (radijAllahu anhu), se ai ka thënë:

“Kam dëgjuar Resulull-llahun alejhi selam duke thë­në: “Çdo njeri i cili bën gjynah, pastaj ngrihet dhe pastrohet, fal (dy rekate) dhe kërkon falje nga Allahu, Allahu atë do ta falë.” Pastaj lexoi këtë ajet: “Ata të cilët, kur bëjnë ndonjë mëkat të shëmtuar ose i bëjnë zullum vetvetes së tyre, e përmendin Allahun dhe kërkojnë falje për mëkatet e tyre. E kush i fal mëkatet përveç Allahut? E që, duke e ditur, nuk vazhdojnë në atë që kanë punuar (në të keqen).” (Ali Imran 135)

 Hadithin e transmetojnë Es’habus-sunen

Ndërsa në disa transmetime të tjera të vërteta ekzis­tojnë edhe disa veçori të tjera të namazit, të cilat i fshijnë gjy­nahet. Këtu, do t’i cekim shkurtimisht këto veçori:

1) Nga Ukbe ibni Amiri transmetohet se ka thënë: “I Dërguari i Zotit ka thënë: “Çdonjëri që merr abdest dhe e merr abdestin me përpikëri e pastaj i fal dy re­kate, i për-qendruar me zemrën dhe fytyrën e tij, atij do t’i bëhet borxh xheneti.”

Abdesti sjell shumë dobi, se me përpik­më­ri­në e marrjes së abdestit dalin gjynahet nga gjymtyrët e lagura së bashku me ujin apo me pikën e fundit të ujit. Gjithashtu, nga mirësitë e abdestit janë Bismil-lahi në fillim dhe duatë pas mbarimit. Ato janë: “Dëshmoj se nuk ka zot tjetër veç Alla-hut, i vetëm është, nuk ka ortak dhe dëshmoj se Muham­me­di është rob dhe i Dër­guar i Tij” Ose duanë: “O Allah, më bë nga të pen­duarit dhe më bë nga të pastërtit.” Ose duanë: “Lav­dia të qoftë Ty, o Allah, dhe duke të Të fa­lënde­ruar dëshmoj se nuk ka zot tjetër veç Teje. Kërkoj fal­je prej Teje dhe pendohem tek Ti.” Këto lutje, që bëhen pas marrjes së abdestit, kanë shpërblim të madh.

2) Ngrihet dhe fal dy rekate.

3) Përqendrohet me zemrën dhe fytyrën e tij në atë namaz.

4) Të mos hutohet.

5) Dhikrin dhe përlushmërinë ndaj Allahut i bën me respekt të plotë.

6) Pastaj i kërkon falje Allahut (i bën istigfar)

Ndërsa rezultati i saj është:

1) I falen gjynahet e bëra më parë.

2) I bëhet borxh xheneti.

E dyta: Të bëhen sa më shumë vepra të mira dhe sjell­je të bukura. A ju kujtohet Umeri (radijAllahu anhu), kur e kuptoi gabimin e tij me Resulull-lla­hun në pole­mi­kën që u zhvillua në marrëveshjen e Hu­dejbisë, e pas saj tha: “Kam bërë pastaj për këtë gabim vepra të mira (për shlyer­jen e gjynahut).”

Mendo pak në shembullin që ceket në këtë hadith të vërtetë: “Shembulli i atij që bën vepra të këqija e pastaj u kthehet veprave të mira, është si shembulli i një njeriu që ka pasur një mburojë (rrobë e hekurt që vesh luftëtari) të ngushtë, nga e cila gati ngulfatej, pastaj e ka bërë një vepër të mirë dhe i është çliruar një hallkë, pastaj e ka bërë edhe një tjetër dhe i është çliruar edhe një hallkë. Kështu vazh­doi derisa është çliruar nga mburoja.”

Transmeton Taberaniu

Veprat e mira e lirojnë njeriun nga burgu i gjynahe­ve dhe e nxjerrin në botën e gjerë të përkushtimit.

Për ty, vëlla i dashur, po sjellim edhe këtë tregim këshillu-es:

Transmetohet nga Ibni Mes’udi, i cili ka thënë: “Erdhi një njeri te Muhammedi aleji selam dhe i tha: “O Resulull-llah, kam takuar një grua në një kopsht dhe kam bërë me të çmos, përveç marrëdhënieve intime. E kam puthur dhe e kam përkëdhelur, por nuk kam bërë diçka tjetër. Ti më dëno mua si të duash.” Pejgamberi alejhi selam nuk i tha asgjë, atëherë njeriu shkoi. Umeri tha: “Allahu do t’ia mbulonte gjynahun, sikur ta mbulonte ky vetë.” Pejgam-beri e përcolli ate me shikim dhe tha: “Kthejeni tek unë.” E kthyen tek ai, e Pejgamberi recitoi: “Dhe fale namazin në dy skajet e ditës, si dhe në orët e afërta (me ditën) të natës. S’ka dyshim se veprat e mira i shlyejnë ato të këqijat. Kjo është këshillë për ata që pranojnë këshillat.” (Hud: 114) Muadhi tha: (Sipas një versioni tjetër Umeri tha:) “O i Dërguar i All-lla-hut, ajo është vetëm për të apo edhe për të gjithë njerëzit?” Ai i tha: “Jo, por për të gjithë njerëzit.”

Transmeton Muslimi