KEQBËRËSIT MË PENGOJNË

Dikush thotë: Dëshiroj të pendohem, por keqbërësit nga shoqëria ime e mëparshme më pengojnë dhe më nën­çmojnë në çdo vend. Posa dëgjuan se ka disa ndryshime tek unë, filluan të më sulmojnë rrezikshëm. Unë po e ndiej vetën të dobët, si të mbrohem?

Këta persona i këshilloj të bëhen të durueshëm. Ky ësh­të caktim i Allahut për t’i sprovuar robërit e Tij të sin­qertë, që të dallohen të drejtët nga rrena­cakët dhe t’i dallojë Allahu të ndjyrët nga të pastërtit.

Kush vendos t’i përmbahet kësaj rruge dhe ka filluar të ha­përojë në të, le të përqendrohet në të. Shejtanët prej xhi­nëve dhe njerëzve e inspirojnë njëri-tjetrin që t’i kthejnë të penduarit në të kaluarën, e ata nuk duhet t’i dëgjojnë. Ata në fillim thonë: “Ky është shqetësim i përkohshëm, shpejt do të të kalojë. Kjo është vetëm kri­zë momentale.” Çudia më e ma­dhe është se disa prej keqbërësve, në fillim të pendimit, i tho­në shokut të ty­re: “Shpresojmë se nuk të ka kapur ndonjë e keqe!”

Gjithashtu është për t’u çuditur se njëra prej fem­ra­ve, kur dashnori i saj ia mbylli telefonin në fillim të bisedës, sep­se ai është penduar dhe nuk dëshiron të vazh­dojë në gjynah, ajo e thërret përsëri dhe i thotë: “Ndosh­ta të ka kaluar shqe­tësimi?!” Ndërsa Allahu tho­të:

“Thuaj: “Mbështetem (mbro­hem) me Zotin e nje­rëz­­ve. Sunduesin e njerëzve. Të Adhuruarin e njerëz­ve. Prej të keqes së cytësit që fshihet, i cili bën cytje në zemrat e njerëzve. Qoftë ai (cytësi) nga xhinët apo njerëzit.” (Nas: 1-6)

Kush ka përparësi që të respek­to­het: Zoti yt, apo shokët e së keqes?

Duhet ta dish se ata do të të pengojnë në çdo vend dhe do të mundohen të të kthejnë në rrugën e humbjes me çdo mënyrë. Më kanë treguar se, pas pendimit, njëra nga ish-shoqet e tij e urdhëronte shoferin e saj t’i vihet pas, ndërkohë që ai ishte në rrugë për në xhami, ndërsa ajo i flet atij nga dritarja.

Në këtë rast:

“Allahu forcon ata që besuan në fjalën e fortë, në jetën e kësaj bote dhe në jetën e botës tjetër.” (Ibrahim: 27)

Keqbërësit do të përpiqen t’ua përkujtojnë të ka­lua­rën dhe në çdo mënyrë t’ua përkujtojnë gjynahet e bëra, sikur kujtimet, thirrjet telefonike, fotografitë, let­rat etj. Ata nuk guxojnë t’i dëgjojnë, por të kenë kuj­des nga mashtrimet e tyre dhe le të përkujtojnë ras­tin e Ka’b bin Malikut, sahabit të ndershëm, kur i Dër­guari i Allahut urdhëroi sahabët që ta bojkotojnë atë për shkak të mospjesëmarrjes së tij në betejën e Tebukut, derisa të jepte leje Allahu. Gjatë kësaj kohe mbre­ti i Gassanëve i dërgoi një letër, ku i tha: “Kemi dëgjuar se shoku yt ka hequr dorë prej teje, por Allahu nuk të ka lënë në vend të shkretë dhe të humbur. Eja tek ne, se do të të ndihmojmë.” Kështu, jobesimtari dëshiron ta për-fitojë besimtarin, që ai të dalë nga Medina dhe të shkatë-rrohet në vendin e kufrit. Por cili ishte qën­drimi i këtij sahabi të ndershëm?! E ja se çka tha Ka’­bi: “Porsa e lexova letrën thashë: “Edhe kjo është gji­thashtu sprovë!” E futa në zjarr dhe e dogja.”

Kështu le të qëndrojë çdo besimtar ndaj kujdo që i dërgon letër, mash­kull apo femër. Le ta dje­gin de­risa të bëhet hi dhe le ta përkujtojnë zjarrin e xhehenemit derisa janë duke e djegur. Allahu thotë:

“Ti, pra, bë durim, se premtimi i Allahut është i saktë, e kurrsesi mos të të luhasin ata që janë të dyshimtë.” (Rum: 60)